Mitralisklep degeneratie (MVD) bij honden is een veelvoorkomende hartaandoening waarbij de mitralisklep, een belangrijke hartklep, degeneratief verandert, leidend tot een lekkende hartklep.
Dit kan leiden tot symptomen zoals hartruis, hoesten, vermoeidheid en in ernstige gevallen hartfalen.
Welke hondenrassen hebben een verhoogt risico op hartfalen
Bepaalde hondenrassen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van mitralisklep degeneratie (MVD), een hartaandoening die leidt tot een verminderde contractiliteit van het hart en problemen met het efficiënt rondpompen van bloed. Hieronder is een lijst van rassen die vatbaar zijn voor MVD:
- Cavalier King Charles Spaniël: Dit ras is bijzonder vatbaar voor MVD, waarbij de mitralisklep verdikt en minder efficiënt wordt in het voorkomen van bloedterugstroming.
- Teckel
- Chihuahua
- Dwergkeeshond
- Yorkshire Terrier
- Dwergpinscher
- Fox Terrier
- Whippet
De oorzaak van mitralisklep degeneratie
Mitralisklep degeneratie (MVD) bij honden is een progressieve aandoening waarbij de mitralisklep, een van de hartkleppen, verdikt en inefficiënt wordt.
Deze klep speelt een cruciale rol in het reguleren van de bloedstroom van de linkerboezem naar de linkerkamer van het hart.
Bij MVD treedt er een lekkage op, waardoor bloed terugstroomt naar de boezem in plaats van efficiënt door het lichaam te worden gepompt.
De exacte oorzaak van MVD is vaak onbekend, maar het komt meestal voor bij oudere honden en bepaalde rassen zoals de Cavalier King Charles Spaniël.
Het kan zowel functionele als anatomische redenen hebben, zoals een verdikking van de klep door veroudering of genetische aanleg.
De symptomen van mitralisklep degeneratie
Mitralisklep degeneratie (MVD) bij honden, ook bekend als mitral valve disease (MVD), is een veelvoorkomende hartziekte waarbij de mitralisklep niet goed sluit, waardoor bloed terugstroomt in de linkerboezem van het hart.
Dit kan leiden tot symptomen zoals een verminderde levenskwaliteit en levensverwachting, vooral als het vordert naar hartinsufficiëntie.
De meest voorkomende symptomen van MVD zijn onder andere een hartruis, wat dierenartsen vaak als eerste opmerken tijdens een klinisch onderzoek.
Als de aandoening vordert, kan er vocht in de longen ophopen, wat leidt tot hoesten en ademhalingsmoeilijkheden.
Honden met MVD kunnen ook vermoeidheid, verminderde eetlust en gewichtsverlies ervaren. In zeldzame gevallen kunnen er zelfs petechiën op de slijmvlies-membranen verschijnen.
Diagnose en behandeling mitralisklep degeneratie
De diagnose van mitralisklep degeneratie (MVD) bij honden begint meestal met het vaststellen van een hartruis door een dierenarts.
Aanvullende diagnostische tests, zoals een echocardiogram, kunnen nodig zijn om de ernst van de aandoening en de betrokkenheid van de hartspier (myocard) te beoordelen.
In sommige gevallen kan er ook sprake zijn van gedilateerde cardiomyopathie (DCM) of hypertrofische aortastenose, die beide de werking van het hart beïnvloeden.
De behandeling van MVD richt zich op het verminderen van de symptomen en het verbeteren van de levenskwaliteit.
Pimobendan (Cardisure) wordt vaak voorgeschreven om de contractiliteit van het hart te verbeteren en de nabelasting te verminderen.
Dit diergeneesmiddel, dat oraal wordt toegediend, is positief inotroop en zorgt voor vasodilatatie in de venen.
Andere geneesmiddelen zoals furosemide en benazepril worden ook gebruikt, vooral voor de behandeling van congestief hartfalen. Furosemide helpt vocht in de longen te verminderen, terwijl benazepril helpt bij het reguleren van de bloeddruk.
Bij de toediening van deze medicijnen moeten speciale voorzorgsmaatregelen worden genomen, vooral bij honden met nierziekte of leverinsufficiëntie.
Ook is het belangrijk om de bloedsuikerspiegel van diabetische honden te monitoren. De dosering van deze medicijnen is afhankelijk van het lichaamsgewicht van de hond en moet zorgvuldig worden aangepast om effectief te zijn, zonder significante bijwerkingen zoals orthostatische hypotensie of tachycardie.
Prognose mitralisklep degeneratie
De prognose voor honden met mitralisklepaandoening (MVD) varieert afhankelijk van de ernst en het stadium van de aandoening.
In de vroege stadia kan MVD vaak goed beheerd worden met medicatie, zoals tabletten voor hartproblemen die helpen de voor- en nabelasting van het hart te reguleren.
De behandeling van honden met MVD richt zich op het verbeteren van de hartfunctie en het verminderen van symptomen, waardoor de levenskwaliteit van de hond verbetert.
Wanneer uw hond gediagnosticeerd wordt met MVD, is nauwgezette opvolging door een dierenarts essentieel.
De voorgeschreven medicatie, vaak pimobendan, moet zorgvuldig worden toegediend en de bloedsuikerspiegel moet bij diabetische honden nauwgezet worden gevolgd.
In sommige gevallen kunnen bijwerkingen zoals onderhuidse bloedingen of petechiën op slijmvlies-membranen optreden, waarvoor bijzondere voorzichtigheid geboden is bij toediening.
Het stopzetten van de behandeling kan leiden tot een verslechtering van de symptomen. Farmacologische middelen zoals verapamil en propranolol worden soms ook gebruikt, maar vereisen nauwgezette monitoring vanwege het risico op complicaties.
In de latere stadia van MVD kan de aandoening progressief worden, wat de levensverwachting van de hond beïnvloedt.
De behandeling richt zich dan op het ondersteunen van het hart dat harder moet pompen om bloed door het lichaam te circuleren.
Uiteindelijk wordt de kwaliteit van leven van de hond een belangrijke overweging bij het bepalen van de voortzetting van de behandeling.
Activiteiten voor honden met mitralisklepaandoening (mvd)
Voor honden met mitralisklep degeneratie is het belangrijk om activiteiten aan te passen aan hun specifieke gezondheidstoestand.
Deze honden zijn hartpatiënten en vereisen zorgvuldige monitoring, vooral wanneer ze medicatie zoals pimobendan gebruiken die specifiek is ontworpen voor honden met bepaalde cardiale afwijkingen.
Aanbevolen activiteiten moeten rekening houden met de verminderde cardiale capaciteit van de hond. Lichte, gecontroleerde wandelingen zijn ideaal, waarbij overmatige inspanning wordt vermeden om de belasting op het hart te beperken.
Het is essentieel om nauwlettend in de gaten te houden hoe de hond zich voelt en te stoppen als er tekenen van vermoeidheid of ademhalingsproblemen zijn.
Speelactiviteiten moeten ook worden aangepast. Rustige spelletjes die de hond stimuleren zonder excessieve opwinding of inspanning zijn aan te raden. Denk hierbij aan zachte trekspelletjes of puzzelspeelgoed dat mentale stimulatie biedt.
Meest voorkomende hartproblemen bij honden
De meest voorkomende hartproblemen bij honden variëren in type en ernst. Hier zijn enkele van de vaakst voorkomende aandoeningen:
Dilaterende Cardiomyopathie (DCM): Deze aandoening veroorzaakt een vergroting en verzwakking van de hartspier, wat de pompfunctie beïnvloedt.
Hypertrofische Cardiomyopathie (HCM): Gekenmerkt door verdikking van de hartspier, wat leidt tot verminderde efficiëntie.
Aangeboren Hartdefecten: Deze kunnen variëren van kleine afwijkingen die weinig effect hebben op de gezondheid van de hond tot ernstige problemen die ingrijpende behandeling vereisen.
Hartaandoeningen door Hartworm: Veroorzaakt door parasitaire wormen die zich in de hartkamers en bloedvaten nestelen.
Aortastenose: Een vernauwing van de aorta, wat extra belasting legt op het hart.
Tachyaritmieën en Bradyaritmieën: Onregelmatige hartslagen, die te snel (tachyaritmie) of te langzaam (bradyaritmie) kunnen zijn.
