Tricuspid dysplasie bij honden is een erfelijke aandoening waarbij de tricuspidalisklep tussen de rechterboezem (atrium) en de rechter ventrikel van het hart abnormaal is gevormd.
Deze klep speelt een essentiële rol in de juiste bloedstroom van de boezem naar de ventrikel.
Bij tricuspid dysplasie is de klep niet goed gevormd, wat leidt tot een onvolledige sluiting en het terugleken van bloed naar de rechterboezem wanneer de rechter ventrikel samentrekt.
Welke hondenrassen hebben een verhoogt risico op tricuspidaalklep dysplasie
De volgende rassen staan bekend om hun verhoogde risico op tricuspidalisklep dysplasie:
- Labrador Retriever
- Newfoundland
- Duitse Herder
- Cavalier King Charles Spaniel
- Duitse Dog
Bij honden met deze aandoening lekt bloed terug naar de rechterboezem vanwege de afwijkende of onvolledige sluiting van de klep, bekend als tricuspidalis regurgitatie.
Dit kan leiden tot vergroting van de hartkamer, vernauwing van bloedvaten, en uiteindelijk hartfalen.
De oorzaak van tricuspid dysplasie
Tricuspid dysplasie bij honden is een ernstige hartaandoening waarbij de tricuspidalisklep, gelegen tussen de rechter boezem en de rechter kamer van het hart, niet goed is gevormd.
Deze afwijking is een aangeboren afwijking waarbij de kleppen verkeerd zijn aangelegd. Het leidt tot een onvolledige sluiting van de klep, waardoor bloed tijdens de hartslag teruglekt (regurgitatie), in plaats van efficiënt gepompt te worden naar de longslagader en de rest van het lichaam.
De symptomen van tricuspid dysplasie
Tricuspid dysplasie is een ernstige hartaandoening waarbij de tricuspidalisklep niet correct functioneert.
Dit leidt tot diverse symptomen, afhankelijk van de ernst van de aandoening. Veel voorkomende symptomen zijn hartruis, hoorbaar tijdens auscultatie van het hart, en vochtophoping in de borstholte en rond het hart, resulterend in stuwing aan de rechterkant van het hart.
Honden met deze aandoening kunnen ook last hebben van hartritmestoornissen en in ernstige gevallen flauwvallen door verminderde bloedtoevoer.
Daarnaast kan een verminderde werking van de hartspier leiden tot hartfalen, waarbij er onvoldoende bloed wordt gepompt naar de rest van het lichaam.
Dit kan resulteren in verminderde uithoudingsvermogen, snellere vermoeidheid en ademhalingsproblemen.
Bij auscultatie van het hart is vaak een abnormale hartruis te horen, en de hond kan symptomen van stenose vertonen als de bloedstroom wordt belemmerd.
Diagnose en behandeling tricuspid dysplasie
De diagnose van tricuspid dysplasie bij honden, vooral bij bepaalde hondenrassen en grote rassen, begint meestal met een klinisch onderzoek waarbij de dierenarts naar het hart van de hond luistert om eventuele hartruis te detecteren, wat wijst op valve dysplasia of andere hartproblemen bij de hond.
De dysplasie is een hartaandoening waarbij de tricuspidalisklep, die zich tussen de rechterboezem en de rechterkamer bevindt, niet goed sluit, waardoor een deel van het bloed lekt door de lekkende klep terug naar de rechterboezem.
Geavanceerde diagnostische methoden zoals echocardiografisch onderzoek helpen bij het beoordelen van de ernst van de aandoening en de impact op de hartspier.
Dit onderzoek kan de afwijkingen in de tricuspidalisklep, samen met andere mogelijke hartafwijkingen zoals mitralisklep dysplasie of persisterende ductus arteriosus van Botalli, duidelijk in beeld brengen.
De behandeling hangt af van de ernst van de aandoening en kan variëren van medicatie die helpt het hart efficiënter te laten pompen en de hoeveelheid zuurstofarm bloed die vanuit de longen terug naar het hart stroomt te verminderen, tot chirurgische ingrepen in ernstige gevallen.
Bij sommige honden, vooral jonge honden, kan de aandoening mild zijn en kan de hond een relatief normaal leven leiden.
Prognose tricuspidalisklep dysplasie
De prognose voor honden met tricuspid dysplasie varieert sterk en hangt af van de ernst van de aandoening en de mate waarin het de hoeveelheid bloed die het hart kan pompen beïnvloedt.
Bij deze hartaandoening waarbij de tricuspidalis klep niet goed functioneert, lekt een gedeelte van het bloed terug naar de rechterboezem in plaats van naar de longen via de longslagader.
Dit kan leiden tot verminderde efficiëntie bij het rondpompen van bloed vanuit het rechter atrium naar de longen en de linkerboezem en linkerkamer.
Dierenartsen kunnen de ernst van de aandoening beoordelen door te luisteren naar het hart en een echocardiogram uit te voeren om te zien hoe het bloed stroomt en hoe de kleppen functioneren.
De prognose kan beter zijn voor honden waarbij slechts één klep is betrokken en de aandoening vroeg wordt ontdekt en behandeld. Honden met deze aandoening, vooral grote rassen, kunnen vaak pas op latere leeftijd symptomen ontwikkelen.
De levenskwaliteit en overlevingstijd van een hond met tricuspid dysplasie zijn sterk afhankelijk van de ernst en progressie van de aandoening en de respons op de behandeling
Activiteiten voor honden met tricuspid dysplasie
Honden met tricuspid dysplasie vereisen speciale zorg en aandacht, vooral als het gaat om activiteiten en inspanningen.
Tricuspidalisklep dysplasie is een hartaandoening die de normale bloedstroom beïnvloedt, en dus moet de inspanning van de hond nauwlettend worden gecontroleerd.
Belangrijk is om zware inspanning en activiteiten die de hond te veel belasten te vermijden, aangezien deze de conditie kunnen verergeren.
Voor honden met deze aandoening, vooral vanaf een leeftijd waarop symptomen zich manifesteren, wordt lichte tot matige activiteit zoals korte, rustige wandelingen aanbevolen.
Dit helpt om hun hartspier te ondersteunen zonder overbelasting. Tijdens deze activiteiten moet de hond nauwlettend in de gaten gehouden worden. Let op tekenen van vermoeidheid of ademhalingsproblemen en stop de activiteit als deze optreden.
