Pericardiale effusie bij honden is een ernstige aandoening waarbij vloeistof zich ophoopt in het pericard, het hartzakje dat het hart omringt.
Deze ophoping van vloeistof kan leiden tot pericardovervulling en harttamponade, waarbij de normale hartfunctie belemmerd wordt.
Dit kan acuut of chronisch zijn en resulteert vaak in verminderde vulling en werking van het hart, met name van het ventrikel en atrium.
Welke rassen hebben een verhoogt risico op pericardovervulling
Hondenrassen met een verhoogd risico op pericardiale effusie omvatten:
- Grote Duitse Dog
- Boxer
- Golden Retriever
- Dobermann
- Engelse Bulldog
- Cocker Spaniel
- Labrador Retriever
- Ierse Wolfshond
Deze rassen kunnen meer vatbaar zijn voor hartbasistumoren of idiopathische pericardiale effusie, wat kan leiden tot een verhoogde intrapericardiale druk en compressie van het hart.
De oorzaak van pericardiale effusie
Pericardiale effusie, kan verschillende oorzaken hebben. De meest voorkomende is neoplasie, waarbij tumoren zich ontwikkelen aan de hartbasis of in het pericard, wat leidt tot de ophoping van vloeistof.
Andere oorzaken kunnen hartfalen, bloedingen, pericarditis (ontsteking van het pericard) of pleurale aandoeningen zijn
De symptomen van pericardiale effusie
Pericardiale effusie bij honden presenteert een scala aan symptomen, die variëren afhankelijk van de snelheid waarmee de effusie optreedt en de hoeveelheid vocht die zich ophoopt in het pericard.
Klinisch onderzoek kan een vergroting van de hartschaduw onthullen, vaak zichtbaar op thorax röntgenfoto’s of echocardiografisch onderzoek.
Dit kan duiden op overvulling rond het hart, vaak veroorzaakt door een hartbasistumor of andere onderliggende oorzaken zoals hartfalen of idiopathische aandoeningen.
Symptomen kunnen variëren van verminderde activiteit en verminderde eetlust tot ernstigere tekenen zoals flauwvallen en acute ademhalingsproblemen.
De slijmvliezen kunnen bleek zijn, wat wijst op een verminderde bloedtoevoer. In sommige gevallen kunnen honden last hebben van abnormale hartritmestoornissen (aritmieën), pulmonale congestie, of een spoedgeval van harttamponade ervaren, waarbij de opbouw van vocht de normale werking van het hart belemmert.
Diagnose en behandeling pericardiale effusie
De diagnose van pericardiale effusie bij honden vereist een grondige anamnese en diagnostische beeldvorming, vaak uitgevoerd door een gespecialiseerde dierenarts of cardioloog.
Typische diagnostische methoden omvatten echografie van de thorax en soms röntgenfoto’s om de aanwezigheid van vocht rond het hart en eventuele veranderingen zoals dilatatie van de vena cava of toename van de wanddikte van het hart te detecteren.
In sommige gevallen kan echocardiografisch onderzoek een systolische collaps van de aurikel of andere abnormale cardiale bewegingen laten zien, wat wijst op verminderde hartfunctie.
Voor de behandeling van pericardiale effusie kan pericardiocentese worden uitgevoerd, waarbij de opgebouwde vloeistof operatief wordt aangeprikt en leeggezogen uit het hartzakje.
In gevallen van chronische pericardiale effusie of wanneer een hartbasistumor wordt vermoed, kan een subtotale pericardectomie noodzakelijk zijn om de druk op het hart te verminderen en het aanpassingsvermogen van het pericard te verbeteren.
Prognose
De prognose en overlevingstijd van patiënten met pericardiale effusie zijn sterk afhankelijk van de onderliggende oorzaak en de algemene toestand van de hond.
Na de behandeling kunnen verdere controles nodig zijn om recidief te voorkomen en de hartfunctie te beoordelen. In sommige gevallen kunnen medicijnen zoals diuretica en vasodilatoren worden voorgeschreven om de hartfunctie te ondersteunen.
Activiteiten voor honden met pericardiale effusie
Voor honden met pericardiale effusie is het belangrijk om activiteiten te kiezen die hun hart niet te veel belasten.
Aangezien pericardiale effusie kan leiden tot verminderde hartfunctie, is het essentieel om te luisteren naar het advies van de dierenarts of cardioloog die betrokken is bij de diagnostiek en behandeling van de hond.
Honden die chirurgisch zijn behandeld voor pericardiale effusie, zoals met pericardiocentese of het chirurgisch verwijderen van vocht, moeten rustig aan doen tijdens hun herstel.
De dierenarts kan specifieke protocollen of richtlijnen bieden afhankelijk van de oorzaak van de aandoening en de algehele gezondheid van de hond.
In het algemeen moeten activiteiten die intense cardiale belasting of druk op de ribben en thorax veroorzaken, worden vermeden.
Dit omvat het vermijden van zware inspanningen, zoals hard rennen of springen. Lichtere activiteiten, zoals korte wandelingen op vlak terrein, kunnen geschikt zijn.
